کد مطلب:50095 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

آيات و رواياتي درباره اهميت مقام علم و تحصيل علوم ديني بيان فرماييد.

در فضيلت علم و عالم به چند آيه و حديث اشاره مي شود. 1. {A{/Bقُلْ هَلْ يَسْتَوِي اَلَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ اَلَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا اَلْأَلْبابِ {w15-27w}{I39:9I}/}A}؛ {Mبگو آيا كساني كه مي دانند با كساني كه نمي دانند يكسانند؟ تنها صاحبان مغز متذكّر مي شوندM}، {V(سوره زمر، آيه 9)V}. خداي سبحان در اين ايه، خطاب به پيامبرش مي فرمايد كه جاهل و عالم مساوي نيست و اين مقايسه اي است آشكار ميان آگاهان و ناآگاهان، و عالمان و جاهلان. اين جمله با استفهام انكاري شروع شده است و جزء شعارهاي اساسي اسلام است و عظمت مقام علم و عالمان را در برابر جاهلان روشن مي سازد. 2. {A{/Bيَرْفَعِ اَللَّهُ اَلَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ اَلَّذِينَ أُوتُوا اَلْعِلْمَ دَرَجاتٍ {w20-29w}{I58:11I}/}A}؛ {Mخدا مقام اهل ايمان و دانشمندان را رفيع مي گرداند...M}، {V(سوره مجادله، آيه 11)V}. علاوه بر آيات قرآن كه از هر فرصتي براي بيان اين حقيقت استفاده مي كند، تعبيراتي در روايات اسلامي ديده مي شود كه بالاتر از آن در اهميت علم تصور نمي شود: 1. در حديثي از پيامبر اسلام(ص) آمده است: {Hلا خير في العيش الاّ لرجلين عالم مطاع او مستمع واع H}؛ {Mزندگي جز براي دو كس فايده ندارد: دانشمندي كه نظرات او اجرا گردد، و دانش طلباني كه گوش به سخن دانشمندي دهند.M}، {V(اصول كافي، جلد 1، باب صفت العلم و فضله، حديث 7)V}. 2. در رواياتي، از علم به عنوان چراغ عقل و حيات اسلام و بهترين شرف، ياد شده است. اميرالمؤمنين(ع) مي فرمايد: {Hالعلم حياةH}، {V(غررالحكم)V} و {Hالعلم مصباح العقل H}، {V(همان)V} و {Hلا شرف كالعلم H}، {V(ميزان الحكمه، ج 6، ماده علم - نهج البلاغه، حكمت 113)V}. و در عظمت درجه و رتبه عالم همين بس كه پيامبر اكرم(ص) مي فرمايد: {Hالعلماء مصابيح الارض و خلفاء الانبيا و ورثتي، و ورثةُ الانبياءH}؛ {Mعالمان چراغ هاي زمينند و جانشينان پيامبران و وارث من و انبيا مي باشندM}، {V(پيشين، ص 457)V}. قرآن كريم درباره كسب علوم ديني و معارف اسلام مي فرمايد: {A{/Bوَ ما كانَ اَلْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي اَلدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ {w1-25w}{I9:122I}/}A}؛ {Mشايسته نيست، مؤمنان همگي [به سوي ميدان جهاد ]كوچ كنند. چرا از هر گروهي طايفه اي از آنان كوچ نمي كند [و طايفه اي بماند] تا در دين آگاهي پيدا كند و به هنگام بازگشت به سوي قوم خود، آن ها را انذار نمايند تا [از مخالفت فرمان پروردگار ]بترسند و خودداري كنندM}، {V(توبه، آيه 122)V}. براي آگاهي بيشتر در مورد اهميت علم و مقام عالمان، ر.ك: اصول كافي، ج 1، باب صفت العلم و فضله؛ ميزان الحكمه، انتشارات مكتب الاعلام الاسلامي، ج 6، ماده العلم.